Hani enerjin çok iyiyken bir anda anlamsız, nerden geldiğini bilmediğin bir hissiyat gelir de modun düşer ya, hah işte özlem de beklemediğin anda kaleye yediğin o gol gibi oturur midene.
Özleme özürlüsüyüm ben, ne özlemeyi beceririm ne sevmeyi. "Özledim" diyen eski sevgiliye "anladım"demiş insanım ben. Öküzlüğüm cehaletimden. Arkadaşını, sevgilini, aileni özlediğinde en çok da paylaştıklarını özlüyor insan. Konuşmayı, sarılmayı, anını paylaşmayı, heyecanlandırıcı ya da komik bir gelişme olduğunda koşup ona anlatmayı.
Söyle şimdi bana; suç mu ceza mı bu özlem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder