Hani Yeni Türkü diyor ya; "Biz büyüdük ve kirlendi dünya" diye, konuyla çok ilgisi olmasa da bir bakıma egomuz da bizi kirletiyor. Ego beslendikçe güçleniyor, güçlendikçe aslında o çok övündüğümüz egomuz bize faydadan çok zarar getiriyor.
Geçenlerde bir yerde oturuyorum, yan tarafta müzik aksesuarları satan bir dükkan var. Önünde minicik tatlı bir kız çocuğu bir adamla top oynuyor. Adam kızın üzerine attıkça topu, minik kız kahkahalara boğuluyor. Resmen içim gitti ya, dedim şu küçük kızın yerinde olmak için neleri vermezdim, ufacık bir şeyle ne kadar mutlu! Top kızın gerisine kaçınca, adam topu almak için yeltendi. Minik kız, beklentisiz bir şekilde adamın kucağına atladı ve sarıldı... Gözlerimin içi gülerken tüm bu gördüğüm güzel kareler bir yandan da düşünmeye sevk etti.
Biz büyük(!) insanlar, arkadaşımıza, annemize, babamıza, sevgilimize kızıyoruz, kavga ediyoruz, yeri geliyor bozuşuyoruz, uzaklaşıyoruz. İşte o noktada kaçımız beklentisiz, korkusuz, karşımızdan alacağımız tepkiyi hesap etmeden bu minik kız gibi sarılıp her şeyi unutmaya yeltenebiliyoruz? Kaçımız karşımızdan olumsuz tepki alma ihtimalinden korkmayıp içimizden geleni tüm şeffaflığıyla söyleyebiliyoruz? Yapabilenlerin önünde saygıyla eğiliyor, yapamayanları da yapmaya davet ediyorum.
Şu hayatta egosu yüzünden çok zarar görmüş biri olarak söyleyebilirim ki, ego çoğu zaman aslında hiçbir şey kazandırmıyor, belki de çok şey kaybettim şu güne kadar, bilmeden... Hadi arkadaşlar egolarınızı, koruma duvarlarınızı bir kenara koyun ve bugün benim için, kendiniz için içinizden geldiği gibi davranın. Bir şey kaybetmezsiniz, belki de kazanırsınız. Hatalıysam arayın! =)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder