Aşk hayatımda dönüm noktam budur…

Yıllar önce Ada’da yaşarken, İstanbul’da yaşayan erkek arkadaşımla ayrılmıştık. Her ayrılık sonrası gibi, nefes alamıyor, onsuz hayatı çok anlamsız buluyordum. Erkek arkadaşımı çok seven annem, acı çektiğim o dönemde rahatlamam için karşı komşumuz olan Elvan abla ve İsmail abinin hikayesini paylaştı benimle. Elvan abla ve İsmail abi üniversitede beraber olan iki sevgiliydi. Sonrasında ayrılmışlar ve ikisi de farklı ülkelere gitmişlerdi. Yıllar geçse de ikisi de birbirini unutamıyordu aslında. İsmail abi, o dönem Almanya’da bulunan Elvan ablaya mektup yollamıştı. Ancak o mektuplar hiçbir zaman ona ulaşmamıştı. Şu anda tam hatırlamadığım bir sebeple halası mektupları yok ediyor, Elvan’ın haberi olmamasını sağlıyordu.

Aynı yıllarda İstanbul’a gelen Elvan, yolda İsmail ile karşılaştı. Dünya gerçekten çok küçüktü! Böylelikle ona hiçbir zaman ulaşmayan mektuplardan da haberi oldu. İkisi de birbirini unutmamış olacak ki, yeniden bir ilişkiye başladılar ve şu anda kaç yıllık evliler ve 2 tane çok güzel çocukları var . (Sahi kaç yıllık evliler? Bilmiyorum açıkcası)

Bir şey olması gerekiyorsa gerçekten oluyordu, ne kadar dirensen de, olmaz etmez desen de, hayat her şeyi
tam da önüne sunabiliyordu. Annemin paylaştığı bu hikaye gerçekten de bir dönüm noktasıdır hayatımda. Hem yavaş yavaş oturan karakterim hem de bir şeyin olması gerekiyorsa her türlü yaşayacağı inancıyla çok daha farklı gözle yaşar oldum ilişkilerimi. Birincisi, hiçbir zaman için kör aşık modunda değildim. Acı çekmedim mi bu biten ilişkimden sonra da? Çektim. Aşık da oldum. Unutamadığım da oldu, ta ki o insanın beni haketmediğini düşünene kadar.

Kendimi değersiz hissettiğim noktada aşkından öldüğüm adamı bir kalemde silip atabiliyor ve acımdan
gram kül kalmıyordu. O yüzdendir ki, ondan sonra aşık olduğum ilişkilerimde de mantığım da devredeydi. Beni bir an için bile olsa düşünmediğini farkettiğim bir adamı kolayca atabiliyordum hayatımdan. Gel gelelim kendimi bir an için olsun değersiz hissetmediğim ve "O beni hak etmiyor" diyemediğim birini unutamama ihtimalim ise hep mevcut. Neyse ki mi desem maalesef mi desem henüz hak eden çıkmadı. =)